Aunt Amaline mouneh เขาดูถูกโรงเรียนด้วยเหตุผลหลายประการ แต่อาหารแย่มากเป็นอาหารหลัก เมื่อเป็นเด็ก เขาจะออกไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเก็บซาตาร์สีเขียว (โหระพาสด) ซึ่งเติบโตในเดือนฤดูใบไม้ผลิจากนั้นเขาก็จะผสมกับหัวหอมสดเมื่อใดก็ตามที่มี และน้ำมันมะกอก ห่อด้วยขนมปังเลบานอนบางๆ ที่ละเอียดอ่อนแล้วเติมท้องของเขาด้วยสิ่งที่เขาสามารถย่อยได้ทั้งทางร่างกายและจิตใจ
o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o
Mouneh เป็นคำภาษาอาหรับที่หมายถึงการจัดเตรียมและใช้เพื่ออ้างถึงการอนุรักษ์ตามประเพณีที่ครอบครัวเลบานอนจัดทำขึ้นทุกปี พวกเขาสามารถรวมผักดอง แยม ชาสมุนไพร คิชค์ (โยเกิร์ตแห้งผสมกับข้าวสาลีบัลเกอร์) น้ำเชื่อม วางมะเขือเทศ ใบองุ่น มะกอก ซาตาร์ และผักแห้ง เช่น มะเขือยาวที่เราเรียกว่า อะเดดมีอยู่ช่วงหนึ่งที่บรรพบุรุษของเราจาก Mazraat al-Toufah (สวนแอปเปิ้ล) หมู่บ้านทางเหนือที่ตั้งอยู่ในหุบเขาตรงข้ามกับ Mizyara และด้านล่าง Ehden ส่วนใหญ่อาศัยอยู่กับแผ่นดิน
o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o
Aunt Amaline mouneh พวกเขารักษาสิ่งที่พวกเขาปลูกและสิ่งที่ต้นไม้ในสวนของพวกเขาจัดหาให้ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ
ฤดูร้อนเพื่อพาพวกเขาผ่านฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวที่หนาวเย็นของภูเขาหิมะประเพณีนี้ได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น แม้ว่าผู้คนจะฝึกฝนมันน้อยลงเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป และชาวเลบานอนจำนวนมากขึ้นก็ย้ายไปยังเมืองต่างๆ กัน แต่พิธีนี้ยังคงเป็นพิธีที่สำคัญในการนำมูนจากหมู่บ้านไปรับประทานอาหารที่เมือง และวันนี้มูเน่โฮมเมดกำลังกลับมาอีกครั้ง
แม่ของพ่อฉัน ยายของฉัน Asma ทำมูเน่ของเธอเองทุกปี และป้าของฉัน Amaline น้องสาวของเขา เติบโตขึ้นมาเฝ้าดูเธอและเรียนรู้วิถีของเธอด้วยสัญชาตญาณน้าอามาลินตอนนี้อายุ 85 ปีแล้ว และยังคงออกหาซาตาร์ เด็ดใบองุ่น และทำแยมแอปริคอทของเธอเอง
สมัครสมาชิกเล่น รูเล็ต คลิกเลย !